Wzorce myślenia – rzecz o tym, że mózg potrzebuje ruchu

Jest sześć wzorców myślenia. Sześć instrumentów poznawczych. Każdy jest doskonały. Dzieci o różnych wzorcach inaczej myślą, mówią i reagują na otaczający je świat. Każdy wzorzec potrzebuje odmiennych metod uczenia się, m.in. czytania. Dziecko, które ma problem z czytaniem, wcale nie musi być dyslektykiem. Najczęściej problemy mają dzieci ze wzorcem myślenia, który preferuje metody nauki czytania, których nie stosuje się w szkole.

Przyjrzyjmy się trójce dzieci na wykładzie. Pierwsze dziecko będzie miało słuch na poziomie świadomym, czyli bodźce werbalne będą pobudzać szczególnie tę sferę mózgu. Drugie dziecko słuch na poziomie podświadomym, a trzecie na poziomie nieświadomym.

U pierwszego dziecka wykład szczególnie silnie pobudza sferę świadomą. Dlatego dziecko to łatwo się koncentruje, jest pobudzone i ożywione. Bardzo dobrze odbiera to, co mówi nauczycielka. Pewnie ma przygotowane dwa paluszki, żeby zgłosić się do odpowiedzi, bo dziecko to bardzo lubi się wypowiadać.

Inaczej będzie zachowywało się dziecko, u którego słuch jest na poziomie podświadomym, gdyż te same bodźce słuchowe będą aktywizowały zupełnie inną sferę jego mózgu. Możemy mieć wrażenie, że dziecko to nie uważa na lekcji, że wierci się i kręci, żuje gumę, albo bezmyślnie bazgrze coś w zeszycie. Ale jeżeli zapytamy się go, o czym była mowa, to udzieli bezbłędnej odpowiedzi. Co więcej, może wygłosić własne wnioski i przemyślenia, gdyż sfera podświadoma jest odpowiedzialna za analizę informacji.

I rzecz najważniejsza: sposób, w jaki zachowuje się dziecko ze słuchem w podświadomości, zależy od tego, jaki kanał zmysłowy pobudza sferę świadomości w jego mózgu.